• معولأ افرادی که کمتر از یکسال گذشته سابقه عفونت در زانو یا سایر مفاصل بدن خود دارند.
• افرادی که سال ها از ویلچر استفاده کرده اند.
• افرادی که مبتلا به بیماری های نورولوژیک هستند و دراری ضعف شدید عضلانی می باشند.
• افراد بسیار چاق
• کسانی که مبتلا به بیماری هایی نظیر دیابت های کنترل نشده هستند.
• بیمارانی که شدیدازا لحاظ جسمی ناتوان هستند.

مدت بستری به وضعیت بیمار قبل از جراحی بستگی دارد اما اکثر جراحی های تعویض مفصل زانو بین 2 تا 3 روز بستری می شوند و پس از آن می توانند یا  استفاده از واکر به کارهای روزمره خود برسند.

معمولا جراحی تعویض مفصل زانو در افراد بالای 55 سال که دچار تخریب شدید سطح مفصلی و درد هستند، انجام می شود. اغلب درد ناشی از تخریب سطح مفصلی به درمان های ابتدایی مانند اصلاح سبک زندگی، مصرف داروهای مسکن و فیزیوتراپی و ورزش های تقویتی جواب نمی دهد و این درد به قدری شدید است که کیفیت زندگی فرد را مختل کرده و همچنین موجب بروز اختلال در فعالیت های روزمره او مانند راه رفتن، انجام کار های روزمره و اختلالات خواب می شود. این افراد معمولا نتیجه بسیار مناسبی از جراحی تعویض مفصل زانو بدست می آورند.

جراحی تعویض مفصل زانو در افرادی که قبل و بعد از جراحی همکاری خوبی با پزشک خود دارند نتیجه بهتری خواهد داشت. این همکاری شامل رعایت موارد بیان شده از سوی پزشک متخصص می باشد. مانند:

• عدم نشستن بر روی زانو
• عدم انجام فعالیت های سنگین
• انجام ورزش های فیزیوتراپی و کاردرمانی و ورزش هایی که به منظور تقویت عضلات به طور مستمر
• مراقبت از خود به منظور جلوگیری از ابتلا به عفونت( عفونت ایجاد شده در بدن به سرعت گسترش پیدا می کند و ممکمن است به مفصل زانو آسیب وارد کند)

معمولا علت های مختلفی برای سیاه شدن سر مفصل ران یا نکروز آسکولار مفصل هیپ وجود دارد:

یکی از شایع ترین دلایل به وجود آمدن عارضه سیاه شدن سر استخوان ران مصرف داروهای کورتونی می باشد که این کورتون می تواند موجب انسداد عروق و سیاه شدن مفصل ران شود.در افراد جوانی که از داروهای بدنسازی و داروهای چاقی استفاده می کنند، این عارضه بیشتر مشاهده می شود زیرا اکثر این داروها حاوی ترکیبات کورتونی هستند مصرف آنها موجب سیاه شدن سر استخوان ران می شود.

همچنین در بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید ممکن است سر استخوان مفصل ران را دچار سیاه شدگی کند.

از طرفی دیگر سیاه شدن مفصل ران می تواند به دلیل اعتیاد و مصرف مواد مخدر مانند هروئین باشد که این داروها نیز موجب بروز این عارضه می شود.

همچنین در غواص ها و افرادی که در قسمت های عمیق دریا شنا می کنند این سیاه شدگی ممکن است، دیده شود.

در برخی موارد علت آن ایدیوپاتیک می باشد یعنی علت خاصی برای سیاه شدگی سر استخوان ران وجود ندارد.

معمولا شایع ترین علائم پارگی منیسک به خصوص منیسک داخلی، درد در سطح لبه مفصلی می باشد که در این شرایط فرد از درد در سطح لبه های مفصلی خود شکایت دارد. اگر منیسک به صورت دسته سطلی پاره شده باشد، شایع ترین علامت پارگی منیسک به صورت قفل شدن زانو است. به این صورت که زانو به طور ناگهانی قفل می شود و فرد قادر به صاف کردن زانوی خود نیست و باید یک حرکتی به زانو بدهد تا بتواند زانوی خود را آزاد کند.

همچنین شنیدن صدای کلیک از داخل مفصل می تواند از علائم پارگی منیسک باشد. تورم های مکرر در مفصل و همچنین دردهای شدید در سطوح مفصلی از علائم دیگر پاره شدن منیسک هستند.

عارضه ای به نام خالی شدن زانو Giving way knee)) وجود دارد که افراد تصور می کنند فقط مختص پارگی رباط صلیبی می باشد اما در حقیقت به این صورت نیست و پارگی منیسک هم می تواند موجب خالی شدن زانو شود.

برای تشخیص پارگی منیسک نیز بهتر است در ابتدا معاینه و انجام ام آر آی زانو صورت گیرد. در برخی موارد ممکن است پارگی در ام آر آی نیز رویت نشود و جراح برای تشخیص این پارگی مجبور به استفاده از جراحی آرتروسکوپی شود.

معمولا افراد ممکن است به دنبال یک راه رفتن ساده، افتادن پا در یک چاله و یا پیچش ناگهانی اندام، به دنبال انجام ورزش های خاصی مانند فوتبال، والیبال و حرکت های ناگهانی دچار پیچ خوردگی مچ پا شوند در این شرایط فرد دچار درد و تورم در ناحیه مچ پا می شود. توصیه می شود که اگر فرد دچار پیچ خوردگی مچ پا شد هیچ حرکتی در مج پا ایجاد نکند، پا را بالا قرار دهد و از کمپرس یخ در موضع آسیب دیده استفاده کند تا از تورم آن جلوگیری شود.

پیچ خوردگی های مچ پا، حتما باید توسط متخصص ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. در اکثر موارد رادیولوژی و ایکس ری مورد باید انجام شود تا شکستگی های کوچک احتمالی تشخیص داده شود.

انجام ام آر آی نیز به دنبال پیچ خوردگی های مچ پا توصیه می شود تا اگر پارگی یا کندگی در غضروف ها وجود دارد هر چه سریع تر درمان شود. در مواردی که پیچ خوردگی مچ پا شدید نیست، استفاده از بانداژ، بالا نگه داشتن پا، استفاده از عصا، عدم وزن گذاری و استفاده از کمپرس سرد بر روی پا کفایت می کند. اما در موارد پیشرفته تر و در مواردی که در محل های خاصی از پا و مچ پا، درد وجود دارد بهتر است به مدت حداقل 4 تا 6 هفته گچ گیری اندام تحتانی انجام شود.

در برخی موارد که کندگی غضروف وجود دارد و یا پارگی رباط ها باعث ناپایداری مفصل مچ پا شده است از روش های جراحی بازسازی رباط ها یا ترمیم کندگی های غضروف برای درمان پیچ خوردگی مچ پا استفاده می شود.

در برخی موارد به دنبال حرکات چرخشی ناگهانی زانو، لیگامان های اطراف زانو دچار کشیدگی می شوند. این کشیدگی معمولا به سه درجه تقسیم بندی می شود: درجه 1 خفیف تا درجه 3 که شدید است. در پیچ خوردگی زانو معمولا رباط ها دچار پارگی نمی شوند و اگر هم دچار پارگی شوند این پارگی به صورت ناقص می باشد که در ام آر آی های انجام شده معمولا اِدِم و تجمع مایع در داخل لیگامان های زانو مشاهده می شود که اصطلاحا گفته می شود رباط دچار کشیدگی شده است.

معمولا درمان کشیدگی ها به صورت غیر جراحی است و با بی حرکتی زانو و عدم وزن گذاری در مدت زمانی خاص صورت می گیرد. حال اگر این درمان در طی این مدت جواب ندهد و فرد بعد از درمان دچار ناپایداری و دردهای شدید در زانو شده باشد می توان از جراحی زانو نیز برای درمان پیچ خوردگی های زانو استفاده کرد.

پیچ خوردگی زانو نیز مانند پیچ خوردگی مچ پا، در درجه اول بی حرکتی، استفاده از کمپرس یخ، بالا نگه داشتن پا، عدم وزن گذاری و راه رفتن با عصا می باشد. رعایت این موارد موجب می شود درد و تورم کاهش پیدا کند و پیچ خوردگی زانو زودتر بهبود پیدا کند.